Urodził się 18 maja 1931 r. w Rokitnie. Szkołę podstawową ukończył w 1945 r., a w 1949 r. – gimnazjum mechaniczne. W 1950 r. uczestniczył w kursie instruktorów modelarstwa lotniczego, po którym podjął pracę w Domu Harcerza w Bielsku. W 1952 r. podjął pracę w SZD na stanowisku ślusarza i naukę w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym w Bielsku. W SZD na początku wykonywał okucia do pierwszej serii „Jaskółek”, a po roku awansował na stanowisko brygadzisty. Pracę i naukę przerwało powołanie do wojska. Po demobilizacji w 1954 r. powrócił do pracy i szkoły, którą ukończył w 1956 r. Po ukończeniu szkoły został technologiem w dziale przygotowania produkcji – i tu pierwszą pracą było przygotowanie dokumentacji warsztatowej dla serii „ABC-A”, a następnie „Czajki”, „Wampira” – i kolejnych typów wchodzących do produkcji. Awansował na kierownika działu – jednak gdy podjął studia wieczorowe na Politechnice Śląskiej, konieczna była rezygnacja z absorbującego stanowiska. W 1968 r., już z tytułem inżyniera, został mianowany technologiem wiodącym prototypu SZD-34, a następnie SZD-35, dalej SZD-43, SZD-44 i SZD-45. Przeniesiony na własną prośbę do działu konstrukcyjnej obsługi produkcji seryjnej, otrzymał zadanie opieki nad dokumentacją szybowca „Cobra 15” i współpracy z kooperantami oraz kontynuowania obsługi biuletynowej produkowanych typów, a także udziału w ustaleniu resursu szybowców „Mucha Standard”.

Brał też udział w weryfikacjach szybowców uszkodzonych i opracowywał procesy ich naprawy. Z chwilą przekazania dokumentacji seryjnej „Ogara” sprawował nadzór dokumentacyjny nad jego produkcją. Wprowadzenie do produkcji kompozytów („Jantary”) wymusiło przekwalifikowanie się i nadzór dokumentacyjny nad produkcją szybowców kompozytowych. Następnie objął stanowisko szefa produkcji (1993), przez co ponownie zmienił się  tryb jego pracy – którą zakończyło przejście na emeryturę w 1996 r. Obecne hobby to historia szybowców, przy których pracował. Współator książki „Zagraniczne szybowce w Polsce” (2009).